Ty: A Ty co taki wesoły?
Niall: Wczorajsza noc była najlepsza w moim życiu! A niedługo będzie jeszcze lepiej! - uśmiechnął się szeroko. Usiadłaś na krześle w kuchni.
Ty: O czym Ty do mnie mówisz?
Niall: Na prawdę nic nie zauważyłaś?
Ty: A powinnam? Oświeć mnie. - chwyciłaś jabłko i ugryzłaś kawałek, jednak po tym, co powiedział Niall zakrztusiłaś się.
Niall: Nie używaliśmy żadnego zabezpieczenia!
Ty: Odjebało Ci?! Człowieku, ja mam 18 lat i całe życie przed sobą! Nie chcę dziecka, nie będę siedzieć w domu i go pilnować. Przykro mi, ale usunę ciążę.
Niall: Nie! Nie rób tego.. Pamiętasz? Mówiłem Ci, że będę się z Tobą starał o dziecko tak wcześnie jak tylko się da.
Ty: Myślałam, że żartujesz! Ja nie chcę tego dziecka.
Niall: Za późno.
Ty: Nie jest za późno. Usunę.
Niall: Nie dam Ci na to pieniędzy. Zablokuję Ci konto.
Ty: Więc będę palić i pić. Zayn ma papierosy, Liam czasem dostaje wódkę i nie ma co z nią zrobić.
Niall: Nie pozwolę im na to. Proszę.
Ty: Nie i koniec dyskusji!
Niall: Przemyśl to chociaż.
Ty: Przemyśleć? Nie lubię dzieci, nie chcę mieć z nimi nic do czynienia, nie cierpię ich. Masz 3 argumenty. Trzeba było dać mi pomyśleć, a nie od razu rozwijać we mnie jakiegoś bachora. Ja tego dziecka nie chcę.
Niall: Przykro mi, że chcę założyć z Tobą rodzinę! To się więcej nie powtórzy!
Ty: I dobrze, że nie! Wypierdalaj mi stąd, bo nie mogę na Ciebie patrzeć!
Niall: To jest też mój dom, zrobię co będę chciał!
Ty: Więc będzie oddzielny! To koniec!
Niall: Najwyższy czas! - blondyn złapał kurtkę i wyszedł, głośno zatrzaskując drzwi. Opadłaś na podłogę i zaczęłaś płakać. Ta, dzień niesamowity.
* Niall *
Człowiek stara się, chce pokazać, że jest odpowiedzialny i mu zależy, ale niee, bo inna osoba wie lepiej! Było mi tak przykro. Chciałem jej pokazać, jak ją kocham, ale oczywiście jej to nie pasowało. Nie wiedziałem, co będzie dalej. Ze mną, z nią, z nami.. Wiedziałem jednak, że o te dziecko będę walczył do końca. A jeśli ona go nie chce, to sam je wychowam. Potrzebowałem rozmowy.. Liam. Tylko on mnie rozumiał. Skręciłem w ulicę, na której mieszkał i zapukałem.
Liam: O, cześć. I jak?
Niall: Szkoda gadać. Sam jesteś?
Liam: Nie. Z Danielle.
Niall: To wpadnę później.
Danielle: Nie wygłupiaj się. No wchodź. I tak się nudzimy. - wszedłem do środka i opadłem na kanapę w salonie. Danielle usiadła ‘dostojnie’ na fotelu, a Liam na podłodze obok niej.
Liam: Jak poszło?
Niall: Zerwaliśmy, ona dziecka nie chce.
Danielle: Przykro mi. Ale to, że nie chce dziecka, to nie powód do zerwania, ale do rozmowy.
Liam: Ale oni już te dziecko zrobili.
Danielle: Odwaliło Ci do reszty? Niall, ona ma 18 lat, a Ty chcesz ją zamknąć w domu z dzieckiem, podczas gdy Ty będziesz w trasie?! Wam się wydaje, że kobieta jest tylko do zajmowania się domem i dziećmi?!
Niall: Ja bym nawet odwołał każdą trasę, żeby być z tym dzieckiem i nią.
Liam: To chyba nic złego, chcieć mieć rodzinę.
Danielle: Jasne. Niall ona jest za młoda na dziecko.
Liam wyjął komórkę i odczytał głośno SMSa.
Liam: Wiem, że Niall jest u Ciebie. Jeśli chce to obgadać, to niech wróci do domu. Czekam. ..
Niall: Nie wrócę tam po to, żeby znów na mnie krzyczała.
Danielle: Ona zrobiła pierwszy krok. Idź.
Liam: Danielle ma rację. Niall, chociaż spróbuj.
Danielle: Chcesz to dziecko, nawet jeśli ona nie?
Niall: Tak!
Danielle: Chcesz o nie walczyć?
Niall: Tak!
Danielle: Wychowasz je?
Niall: Tak!
Danielle: To idź tam i jej to powiedz.
Wstałem i pobiegłem w stronę drzwi.
Niall: Macie rację! Dzięki, za wsparcie.
Liam: Na mnie możesz liczyć. Zadzwoń wieczorem i powiedz, czy się udało.
Niall: Pewnie. Dzięki Dan.
Jak najszybciej biegłem w kierunku naszego domu.
*Twój*
Spacerowałaś po salonie w oczekiwaniu na Nialla. Wizja posiadania własnego dziecka aż Cię przerażała, jednak postanowiłaś pójść z nim na ugodę. W końcu usłyszałaś głośne trzaśnięcie drzwiami. Staliście kilka metrów od siebie w milczeniu. W końcu Ty postanowiłaś przemówić.
Ty: Mam ugodę. - wyciągnęłaś z kieszeni test ciążowy. - Jak będzie pozytywny to.. ugh.. postaram się dzieciaka pokochać. Jak negatywny - dajesz mi spokój z zakładaniem rodziny co najmniej do 25 urodzin. Zgoda?
Niall: Zgoda. - usiadł na fotelu i spojrzał na Ciebie smutno. - Idź, czekam.
Ty: Myślałam, że chociaż mnie odprowadzisz do łazienki. Trudno. - obróciłaś się i ruszyłaś do łazienki. W myślach modliłaś się, żeby wynik był negatywny.
*Niall*
Jedna z najbardziej stresujących chwil w moim życiu. W sumie nie wiedziałem, dlaczego tak bardzo chciałem tego dziecka. To nie był kaprys, ale potrzeba. Tak. To było to. Potrzeba. Przytulanie Lux.. wtedy chciałem mieć własne. A nie wyobrażałem sobie mieć je z kimś innym niż [T.I.]. Przeczesałem ręką włosy i zacząłem wpatrywać się w schody. Wreszcie zeszła. Na jej twarzy nie było żadnej emocji. Po prostu podała mi test.. Wygrałem.
Ty: Nie wiem.. Jak to.. Matko.
Niall: Tak! Jezu, tak się cieszę. - chwyciłem ją w ramiona i obkręciłem. - Nawet nie masz pojęcia, jak bardzo jestem szczęśliwy.
Ty: Co Cię naszło na to dziecko? Dowód miłości?
Niall: Nie dowód. Wynik. A dlaczego Ty go nie chcesz?
Ty: Bo jestem za młoda. A Ty wyjedziesz na rok albo dwa w trasę i mnie z tym zostawisz samą. Ledwo sama sobie radzę, a tu jeszcze jeden problem.
Niall: Czyli to Cię boli. Zostanę. Trudno, niech radzą sobie sami. A później będę was brał ze sobą.
Ty: A co z resztą? Pokój, pieluchy itp. To się samo nie kupi, a ja nie wiem co i jak.
Niall: Od czego są nasze matki? Damy radę. Razem.
Ty: Skoro tak to planujesz. Dobra.
Niall: Nareszcie się zgodziłaś! Um.. Jak to będzie chłopiec, to damy mu na drugie Liam.
Ty: Pewnie. Hm, jeśli po mnie będzie mieć urodę, a po Tobie inteligencję, to będzie brzydkie, ale mądre!
Niall: Głupia jesteś.. ale piękna. - przytuliłem ją mocno. - Skupmy się na sobie. Przynajmniej na razie.
Ty: Zdajesz sobie sprawę z tego, że ciąża, to brak seksu przez 9 miesięcy?
Niall: Kurwa. Tego nie przewidziałem.
Piękny imagin 😍
OdpowiedzUsuń